آیا به دنبال راهی طبیعی برای تقویت سیستم ایمنی بدن خود هستید؟ عسل، این هدیه شیرین طبیعت، نه تنها یک شیرین‌کننده خوشمزه بلکه یک تقویت‌کننده قدرتمند سیستم ایمنی بدن نیز است. تحقیقات نشان داده‌اند که عسل حاوی ترکیبات آنتی‌باکتریال و آنتی‌اکسیدانی است که به مبارزه با عفونت‌ها کمک کرده و از بدن در برابر بیماری‌ها محافظت می‌کند. برای آشنایی بیشتر با خواص شگفت‌انگیز عسل و نحوه تأثیر آن بر سیستم ایمنی، به وب‌سایت عسل ملک خاتون مراجعه کنید. ما در این مقاله به صورت علمی و دقیق به بررسی این موضوع پرداخته‌ایم و اطلاعات کاملی را در اختیار شما قرار داده‌ایم. با ما همراه باشید تا رازهای تقویت سیستم ایمنی با عسل را کشف کنید.
عسل در درمان بیماری ها
عسل یکی از ارزشمندترین و محبوب‌ترین محصولات طبیعی است که از زمان‌های قدیم به بشر معرفی شده است. عسل نه تنها به عنوان یک محصول غذایی بلکه در سلامت توصیف شده در طب سنتی و به عنوان یک درمان جایگزین برای شرایط بالینی از جمله بهبود زخم تا درمان سرطان استفاده می‌شود. به طور سنتی، عسل در درمان بیماری‌های چشم، آسم، عفونت‌های گلو، سل، سکسکه، خستگی، سرگیجه، هپاتیت، یبوست، بواسیر، اگزما، بهبود زخم‌ها و به عنوان یک مکمل غذایی استفاده می‌شود. گزارش شده است که مواد تشکیل دهنده عسل اثرات آنتی اکسیدانی، ضد میکروبی، ضد التهابی، ضد تکثیر، ضد سرطان و ضد متاستاز دارند.
شواهد زیادی استفاده از عسل را در کنترل و درمان زخم‌ها، دیابت ، سرطان، آسم و همچنین بیماری‌های قلبی عروقی، عصبی و گوارشی نشان می‌دهند. عسل نقش درمانی بالقوه‌ای در درمان بیماری‌ها از طریق خواص فیتوشیمیایی، ضد التهابی، ضد میکروبی و آنتی اکسیدانی دارد. فلاونوئیدها و پلی فنول‌ها که به عنوان آنتی اکسیدان عمل می‌کنند، دو مولکول زیست فعال اصلی موجود در عسل هستند. طبق ادبیات علمی مدرن، عسل ممکن است برای درمان بیماری‌های مختلف مانند دیابت، مشکلات تنفسی و گوارشی، بیماری های قلبی عروقی و عصبی مفید و دارای اثرات محافظتی باشد، حتی در درمان سرطان مفید است زیرا بسیاری از انواع آنتی اکسیدان در عسل وجود دارد. در نتیجه، عسل را می‌توان به عنوان یک عامل درمانی طبیعی برای اهداف دارویی مختلف در نظر گرفت.
سیستم ایمنی بدن: سپری در برابر مهاجمان
سیستم ایمنی بدن مجموعه‌ای پیچیده از سلول‌ها، بافت‌ها و اندام‌هایی است که وظیفه حفاظت از بدن در برابر عوامل بیماری‌زا مانند باکتری‌ها، ویروس‌ها، قارچ‌ها و سلول‌های سرطانی را بر عهده دارد. این سیستم مانند یک ارتش عمل می‌کند که به طور مداوم بدن را پایش می‌کند و در صورت تشخیص هرگونه تهدید، واکنش نشان می‌دهد.
اجزای اصلی سیستم ایمنی بدن شامل: گلبول‌های سفید خون، لنفوسیت‌ها (که شامل سلول‌های T و B هستند)، آنتی‌بادی‌ها، مکمل‌ها و اندام‌هایی مانند تیموس، طحال و غده‌های لنفاوی هستند. گلبول‌های سفید خون انواع مختلفی دارند که هر کدام وظیفه خاصی را بر عهده دارند. لنفوسیت‌ها سلول‌های اصلی سیستم ایمنی هستند که مسئول شناسایی و از بین بردن عوامل بیماری‌زا هستند. آنتی‌بادی‌ها پروتئین‌هایی هستند که به عوامل بیماری‌زا متصل می‌شوند و آن‌ها را برای نابودی توسط سایر سلول‌های ایمنی نشانه‌گذاری می‌کنند.
عملکرد سیستم ایمنی بدن:
سیستم ایمنی بدن به دو صورت غیر اختصاصی و اختصاصی عمل می‌کند. در دفاع غیر اختصاصی، سیستم ایمنی به هر عامل خارجی که وارد بدن شود به یک شکل واکنش نشان می‌دهد. مثلاً، گلبول‌های سفید خون خاصی به نام نوتروفیل‌ها به محل عفونت هجوم می‌آورند و عوامل بیماری‌زا را می‌بلعند. در دفاع اختصاصی، سیستم ایمنی به هر عامل بیماری‌زا به صورت خاص پاسخ می‌دهد. لنفوسیت‌ها با شناسایی آنتی‌ژن‌های موجود بر روی سطح عوامل بیماری‌زا، آنتی‌بادی‌های خاصی تولید می‌کنند که به آن آنتی‌ژن‌ها متصل می‌شوند. این فرآیند به بدن اجازه می‌دهد تا در برابر عفونت‌های قبلی مقاوم شود.
به طور خلاصه، سیستم ایمنی بدن یک شبکه پیچیده است که وظیفه حفاظت از بدن در برابر بیماری‌ها را بر عهده دارد. این سیستم با شناسایی و از بین بردن عوامل بیماری‌زا، به حفظ سلامتی ما کمک می‌کند.
عسل و اثرات دارویی و درمانی آن
عسل یک محصول طبیعی است که از شهد گل‌ها توسط زنبورهای عسل Apis melliferaتولید می‌شود. عسل از زمان‌های قدیم، تقریباً 5500 سال پیش، توسط انسان‌ها استفاده می‌شده است. بیشتر جمعیت‌های باستانی، از جمله یونانی‌ها، چینی‌ها، ایرانی ها، مصری‌ها، رومی‌ها، مایاها و بابلی‌ها، عسل را هم برای اهداف تغذیه‌ای و هم برای خواص دارویی آن مصرف می‌کردند.
عسل تنها محصول طبیعی مشتق از حشرات است و دارای ارزش‌های تغذیه‌ای، آرایشی، درمانی و صنعتی است. عسل به عنوان یک رژیم غذایی متعادل و به طور مساوی برای مردان و زنان در تمام سنین محبوب است. نگهداری عسل نیازی به یخچال ندارد، هرگز خراب نمی‌شود و همچنین می‌توان آن را بدون باز کردن در دمای اتاق در یک مکان خشک نگهداری کرد.
فعالیت آبی (WA) عسل بین 0.56 و 0.62 و مقدار pH آن تقریباً 3.9 است.عسل از دوران باستان به عنوان یک شیرین‌کننده طبیعی استفاده می‌شد زیرا سطح بالایی از فروکتوز دارد (عسل 25% شیرین‌تر از شکر معمولی است). علاوه بر این، استفاده از عسل در نوشیدنی‌ها نیز به طور فزاینده‌ای محبوب است.
امروزه، اطلاعاتی در مورد استفاده از عسل برای درمان بسیاری از بیماری‌های انسانی را می‌توان در مجلات عمومی، ژورنال‌ها و بروشورهای محصولات طبیعی یافت و طیف گسترده‌ای از فعالیت‌های ناشناخته را پیشنهاد کرد. شواهد نشان می‌دهد که عسل می‌تواند چندین اثر مفید برای سلامتی از جمله آنتی اکسیدان، ضد التهابی، ضد باکتریایی، ضد دیابتی، تنفسی، گوارشی، قلبی عروقی و عصبی داشته باشد. اگرچه تحقیقات زیادی در مورد عسل انجام شده است، اما تنها تعداد کمی منتشر شده است.
استفاده از عسل در دوران باستان
شواهدی از نقاشی‌های عصر حجر نشان می‌دهد که درمان بیماری با محصولات زنبور عسل مانند عسل از ۸۰۰۰ سال پیش آغاز شده است. کتیبه‌های باستانی، لوح‌ها و کتاب‌ها – لوح‌های گلی سومری (۶۲۰۰ قبل از میلاد)، پاپیروس‌های مصری (۱۹۰۰-۱۲۵۰ قبل از میلاد)، ودا (نوشته‌های مقدس هندو) ۵۰۰۰ سال، قرآن، انجیل و بقراط (۴۶۰-۳۵۷ قبل از میلاد) نشان دادند که عسل به طور گسترده‌ای به عنوان یک دارو استفاده می‌شده است.
قرآن به روشنی فعالیت ارزش درمانی عسل را نشان داده است. پروردگار زنبورها را الهام بخشید تا کندوهای خود را در صخره ها، روی درختان و در داربست ها بسازند، از درون بدن آن‌ها نوشیدنی‌ای با رنگ‌های مختلف بیرون می‌آید که در آن شفایی برای بشریت وجود دارد، در واقع در این نشانه‌ای است برای کسانی که تفکر می‌کنند. اگرچه تعداد زیادی مقاله در مورد عسل منتشر شده است، اما بیشتر آن‌ها بر تجزیه و تحلیل بیوشیمیایی، غذا و استفاده تجاری غیرغذایی تمرکز کرده‌اند. عسل برای انواع شرایط بیماری از جمله بیماری‌های چشم، آسم، عفونت‌های گلو، سل، سکسکه، خستگی، سرگیجه، هپاتیت، یبوست، بواسیر، اگزما، بهبود زخم‌ها و زخم‌ها در طب سنتی استفاده می‌شد.
فلاونوئیدها و پلی فنول ها، ترکیبات دارویی عسل!
فلاونوئیدها به گروهی از ترکیبات طبیعی فعال با ساختار ۱۵ کربنی اشاره دارند که شامل دو حلقه بنزن متصل به یک حلقه پیران هتروسیکلیک هستند. پلی فنول ها معمولاً به عنوان فلاونول‌ها (کوئرستین، کامپفرول و پینوبانکسین)، فلاون‌ها (لوتئولین، آپیژنین و کریسین)، فلاوانون‌ها (ناریژنین، پینوسمبرین و هسپرستین)، ایزوفلاون‌ها (جنستئین) و آنتوسیانیدین‌ها طبقه‌بندی می‌شوند. گزارش شده است که برخی از فلاونوئیدها از جمله جنستئین، کریسین، لوتئولین و ناریژنین فعالیت استروژنی نشان می‌دهند و اغلب به عنوان فیتواستروژن‌ها نامیده می‌شوند.
فعالیت آنتی اکسیدانی عسل – مبارزه با رادیکال های آزاد
ترکیبات آنتی اکسیدانی مانند اکسیژن در جلوگیری از آسیب نقش آنتی اکسیدانی دارند که در غذاها و بدن انسان تشخیص داده می‌شود. اگرچه عملکرد آنتی اکسیدان‌های طبیعی در بدن انسان کاملاً درک نشده است، اما تحقیقات نشان داده‌اند که عملکردی در اثرات عسل طبیعی بر بسیاری از فرآیندهای پیری و تشکیل مواد بسیار واکنش‌پذیر حاصل از اکسیژن که رادیکال‌های آزاد و گونه‌های فعال اکسیژن (ROS) نامیده می‌شوند، دارند که در طی متابولیسم تولید می‌شوند. این مواد با اجزای لیپیدی و پروتئینی در غشای سلولی، آنزیم‌ها و همچنین DNA تعامل می‌کنند. این واکنش‌های آسیب‌رسان می‌توانند منجر به بیماری‌های مختلف شوند. خوشبختانه، آنتی اکسیدان‌ها رادیکال‌های آزاد را قبل از اینکه بتوانند آسیب وارد کنند، رهگیری می‌کنند.
توانایی عسل برای خواص آنتی اکسیدانی مربوط به روشنایی عسل است؛ بنابراین، عسل تیره دارای ارزش بالاتری از آنتی اکسیدان است. نشان داده شده است که ترکیبات فنولیک عامل اصلی مسئول فعالیت آنتی اکسیدانی عسل هستند، زیرا سطح فنولیک با مقادیر فعالیت جذب رادیکال عسل مرتبط است. تحقیقات دیگر نشان داده‌اند که فعالیت آنتی اکسیدانی با ترکیب طیف گسترده‌ای از ترکیبات فعال موجود در عسل مرتبط است. بنابراین، عسل توانایی عمل به عنوان یک آنتی اکسیدان غذایی را دارد. طبق ادبیات علمی، عسل به تنهایی یا در ترکیب با درمان‌های سنتی ممکن است یک آنتی اکسیدان جدید در کنترل بیماری‌های مرتبط با استرس اکسیداتیو باشد. در واقع از اکثر این داده‌های استخراج شده از تحقیقات تجربی، نیاز ضروری به مطالعه این اثر آنتی اکسیدانی عسل در اختلالات مختلف انسانی وجود دارد.
